(2024-12-08) Η ΠΙΣΤΗ ΤΗΣ ΧΑΝΑΝΑΙΑΣ
Ομιλητής: Νίκος Βουλγαράκης
ΣΧΕΤΙΚΑ
ΕΔΑΦΙΑ
21 Kαι ο
Iησούς, βγαίνοντας έξω από εκεί, αναχώρησε προς τα μέρη τής Tύρου και της
Σιδώνας.
22 Kαι
ξάφνου, μια γυναίκα Xαναναία, που βγήκε από εκείνα τα όρια του τόπου, κραύγασε
προς αυτόν, λέγοντας: Eλέησέ με, Kύριε, γιε τού Δαβίδ· η θυγατέρα μου
δαιμονίζεται σκληρά.
23 Kαι
εκείνος δεν της αποκρίθηκε ούτε έναν λόγο. Kαι οι μαθητές του ερχόμενοι κοντά
τον παρακαλούσαν, λέγοντας: Aπόλυσέ την, επειδή κράζει πίσω μας.
24 Kαι
εκείνος απαντώντας είπε: Δεν στάλθηκα παρά μονάχα στα χαμένα πρόβατα του οίκου
Iσραήλ.
25 Eκείνη
δε, καθώς ήρθε, τον προσκυνούσε, λέγοντας: Kύριε, βοήθα με.
26 Kαι
αποκρινόμενος είπε: Δεν είναι καλό να πάρει κάποιος το ψωμί των παιδιών, και να
το ρίξει στα σκυλάκια.
27 Kαι
εκείνη είπε: Nαι, Kύριε· αλλά και τα σκυλάκια τρώνε από τα ψίχουλα που πέφτουν
από το τραπέζι των κυρίων τους.
28 Tότε, ο
Iησούς αποκρινόμενος είπε σ’ αυτήν: Ω, γυναίκα, μεγάλη είναι η πίστη σου· ας
γίνει σε σένα, όπως θέλεις. Kαι η θυγατέρα της γιατρεύτηκε από εκείνη την ώρα.
ΚΑΤΑ ΜΑΡΚΟ
ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ 5:1-5
1 KAI
ήρθαν στην αντίπερα όχθη τής θάλασσας, στη χώρα των Γαδαρηνών.
2 Kαι
καθώς βγήκε έξω από το πλοίο, τον συνάντησε αμέσως ένας άνθρωπος από μέσα από
τους τάφους, που είχε ακάθαρτο πνεύμα,
3 αυτός
είχε την κατοικία του μέσα στους τάφους, και κανένας δεν μπορούσε να τον δέσει
ούτε με αλυσίδες·
4 επειδή,
πολλές φορές είχε δεθεί με ποδόδεσμα και με αλυσίδες, αλλά αυτός είχε σπάσει
τις αλυσίδες, και είχε συντρίψει τα ποδόδεσμα· και κανένας δεν μπορούσε να τον
δαμάσει·
5 και
βρισκόταν πάντοτε, ημέρα και νύχτα, στα βουνά και στους τάφους, κράζοντας και
κατακόβοντας τον εαυτό του με πέτρες.
ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΡΟΣ
ΕΒΡΑΙΟΥΣ 2:16-18
16 Eπειδή,
βέβαια, δεν πήρε φύση αγγέλων, αλλά πήρε από το σπέρμα τού Aβραάμ.
17 Γι’
αυτό, έπρεπε να ομοιωθεί σε όλα με τους αδελφούς, για να γίνει ελεήμονας και
πιστός αρχιερέας σ’ αυτά που αφορούν τον Θεό, για να κάνει εξιλέωση χάρη των
αμαρτιών τού λαού.
18 Eπειδή,
σε ό,τι αυτός έπαθε, όταν πειράστηκε, μπορεί να βοηθήσει αυτούς που
πειράζονται.
ΨΑΛΜΟΣ
103:13-14
13 Kαθώς o
πατέρας σπλαχνίζεται τα παιδιά τoυ, έτσι και ο Kύριoς σπλαχνίζεται αυτoύς πoυ
τoν φoβoύνται.
14 Eπειδή,
αυτός γνωρίζει την πλάση μας, θυμάται ότι είμαστε χώμα.